Wat is (P)TSS
Het ontstaat meestal na het meemaken van een traumatische gebeurtenis, dit brengt spanning, angst en verdriet met zich mee. De gebeurtenis verdwijnt niet uit het hoofd en rust kan men niet vinden, mede door slapeloze nachten. Vaak verdwijnen deze klachten na een tijd, maar bij een klein percentage van de mensen blijven ze helaas bestaan in heftigheid en duurt het veel langer. Ze gaan situaties vermijden die het trauma weer doet herbeleven en raken daardoor vaak in een isolement. De (Post) Traumatische Stress Stoornis is ontstaan. (P)TSS is een angststoornis.
(P)TSS ontstaat door een trauma
Wat is nu een trauma? Hiervan kun je vele voordelen bedenken, zoals:
• oorlog, ramp
• aanranding, verkrachting, mishandeling, (gewapende) overval
• groot verkeersongeluk
• getuige zijn van een ernstig trauma (bijvoorbeeld een gewelddadige dood)
• andere situaties, waarin je je zeer angstig, hulpeloos, vol afschuw, of wanneer je je heel erg machteloos voelde.
(P)TSS
Er zijn een aantal mensen die sinds 2019 te horen hebben gekregen dat ze TSS hebben omdat PTSS alleen nog gebruikt zou worden wanneer er een directe doodsbedreiging (dus oorlog/mes op keel, etc) aan te pas is gekomen. Ik heb de Nederlandse Vereniging van Psychiatrie hierover benaderd omdat zelfs op hun website gewoon nog gesproken wordt over PTSS Voor nu zal ik dus de P tussen haakjes vermelden, omdat nog niet duidelijk is of uiteindelijk de P gaat verdwijnen in deze gevallen. Voor deze groep (P)TSS door de gezondheidszorg is een groep op Facebook ‘Medische PTSS’ (klik hier) om je aan te melden).
(P)TSS door de (gezondheids)zorg
Hierover is eigenlijk maar heel weinig te vinden, terwijl ik deze mensen dagelijks tegenkom, vooral in de social media en door mijn werk bij het EDS-Fonds. Deze mensen lopen vaak al jaren met klachten, die niet begrepen worden, niet herkend en vooral niet erkend! Dit maakt dat deze mensen door verwezen worden naar een psycholoog of psychiater en het etiket SOLK Somatisch Onvoldoende verklaarde Lichamelijke Klachten krijgen of een melding bij Jeugdzorg. Men beseft zich niet wat er daarna gebeurd. Alles dat in het elektronisch patienten dossier genoteerd wordt achtervolgd deze mensen jarenlang. Men is niet op de hoogte van het feit dat je gegevens uit je dossier kunt laten verwijderen (klik hier) of dat je je dossier altijd op kunt vragen. Waar deze mensen ook komen, zal de nieuwe behandelaar bij het zien van etiket ‘psyisch’ of ‘SOLK (klik hier)‘ al een vooroordeel hebben en de patient(e) heeft wederom het gevoel niet gehoord te worden. Weer niet serieus genomen. Weer niet ‘gezien’ en gaan weer onverrichterzake naar huis met nog steeds dezelfde klachten en problemen. Hoe vaak wordt er niet gezegd ‘Dat is zo zeldzaam, dat komt gewoon bijna niet voor dus zal het zeker niet zijn.’ ‘U moet niet zoveel Googelen’
Zorg mijden
Deze groep gaat zorg mijden, dus niet om financiele redenen (want daar is wel onderzoek naar gedaan). Blijft thuis en ‘moddert’ door, sommigen liggen daardoor jarenlang op bed, krijgen niet de juiste zorg, komen in een isolement en de Participatiewet is hier duidelijk niet meer aan de orde. Alles staat immers weggeschreven onder psychisch in het dossier, niemand die hen serieus neemt en/of de moeite om verder te kijken, mee te denken, doorverwijzen.
Jeugdzorg
Ouders van kinderen met een chronische onbegrepen aandoening krijgen ook nog eens een melding van Veilig Thuis omdat ze verdacht worden van mishandeling, onthouding van goede zorg of Munchausen by Proxy (klik hier). Hier ontstaan helemaal drama’s want in sommige gevallen worden deze kinderen zelfs uit huis geplaatst, terwijl ze alleen de juiste zorg nodig hebben en behandelaars die OUT OF THE BOX willen en kunnen denken.
Ik zou het wel van de daken willen schreeuwen, leer luisteren, koppel terug, denk niet gelijk dat wanneer iets zeldzaam is, dat het NOOIT voorkomt. Neem mensen serieus, geef mensen hoop, denk mee en vooral in oplossingen, geef toe wanneer je iets niet weet maar geef ook aan dat je je best gaat doen en alles uit gaat zoeken. Afijn ik kan nog veel meer verzinnen, maar vooral blijf mens, toon empathie en gebruik je vergaarde kennis. Neem van mij aan dat deze groep mensen heel veel weet over hun aandoening, dus zeg niet dat ze moeten stoppen met zoeken naar oplossingen. Ze moeten wel, want een ander doet het niet voor hen.
Hoe gaan we nu verder om met mensen die PTSS hebben opgelopen door de (gezondheids)zorg en dan niet als werkende in de gezondheidszorg? Hiervoor zal toch eerst gezorgd moeten worden dat deze mensen serieus genomen worden. Hoeveel mensen zijn er eigenlijk met PTSS door de Gezondheidszorg? Staan deze mensen ergens geregistreerd? Registratie van (P)TSS is er uiteraard, maar wat ik kan vinden is het ongeveer 8% van de bevolking en uiteraard kun je niet zien waardoor de (P)TSS is ontstaan. Ja door een trauma…………………….
Volksgezondheid en zorg, PTSS cijfers
Contactformulier
Denk jij dat je (P)TSS (klik hier) opgelopen hebt door de zorg , vul dan onderstaand contactformulier in en geef aan waarom je dit denkt. Het kan dus ook zijn omdat je de zorg hebt voor een kind en daardoor PTSS opgelopen hebt:
Hallo, onder de Engelse term ‘medical gaslighting’ is meer te vinden. Ik heb zelf ook ptss van artsen en instanties. En na het uitleggen aan de huisarts dat ik dit heb, dat ik niet wil dat mijn chronisch zieke kind het ook krijgt en we medische ondersteuning van hem nodig hebben, dus heeft de huisarts melding gedaan bij veilig thuis onder het mom van advies over zorgcoördinatie… Vt heeft daar onmiddellijk een paar stempels op geplakt: psychisch geweld, opsluiting, emotionele verwaarlozing omdat ze anders namelijk geen volmacht hebben om een onderzoek te starten. Want vt heeft geen taak wat betreft zorgcoördinatie. Dus dat plakken ze er zelf maar aan vast. Inmiddels heeft kind ook ptss van de dreiging van de situatie en is lichamelijk nog verder achteruit gegaan. Dankjewel voor het onder de aandacht brengen van dit levensgrote probleem met soms fatale gevolgen omdat mensen niet meer om hulp durven vragen terwijl ze het hard nodig hebben. 💞
Hallo Ellis, ik zie dit artikel en jouw reactie nu pas.
Wat jammer dat je nog geen reactie hebt gekregen. Je verhaal is zo herkenbaar. Zelf ben ik, merk ik, nog steeds de ellende niet te boven. Het gaat ook gewoon door, ook al is mijn kind al 23 en hebben we EDS diagnoses en zijn gestopt met die vreselijke GGZ. Kind en ik hebben beide medische PTSS. De hel waar we mee te maken kregen wens je je ergste vijanden niet. Medical gaslighting, ja! Dat is het.