…..dat is voor mij dus elke keer weer een uitdaging en de allergrootste uitdaging is voor mij hoe blijf ik evenwichtig actief. Het lijkt allemaal zo simpel, maar dat is het niet want ik ben iemand IK GA ERVOOR, dus de kans van overtrainen ligt altijd op de loer.
Nu heb ik in de afgelopen Corona-tijd vaak zitten denken wat voor mij nog mogelijkheden zijn, want vorig jaar kon ik af en toe nog een blokje om met de honden, maar gebleken is dat dit erg slecht is voor mijn rug (onverwachtse bewegingen van de doggies en met mijn rugbrace kan ik niet bukken) en knie (omdat ik altijd draai terwijl mijn onderbeen blijft staan), dus ik wilde een oplossing vinden om toch in beweging te blijven en niet altijd in de rolstoel buiten te zijn.
Lopen gaat wel, maar wandelen niet. Snappen jullie hem? Lopen in huis, in een winkel, op vlakke ondergrond en niet te lang. Maar niet met een boodschappentas of met honden, dan raak ik uit mijn evenwicht en ben te zwaar ‘belast’. Dus boodschappen doen met de auto(-maat) en dan stukje in de winkel lopen is prima. Winkelen is niet weg gelegd want dat wordt weer meer wandelen (erger nog: slenteren dat is helemaal funest). Ik ben al van ballet en skieen, beland in tennis. Dat laatste was geen succes omdat ik een hele slechte oog-handcoordinatie heb mede door de proprioceptie die niet helemaal uitgelijnd is. Fietsen, skeeleren, hardlopen is ook tijden heel leuk geweest, maar fietsen ging niet meer in verband met mijn bekken, skeeleren niet omdat ik constant ontstoken pezen rond mijn enkel had en hardlopen leverde een chronische pes anserinussyndroom op en die laatste is mijn vijand geworden. Veel lopen is het gelijk raak en dan ben ik weer dagen bezig met oefeningen en rekken en rust.
Uiteindelijk kwam ik tot de ontdekking dat wandelen op de loopband en oefeningen onder begeleiding van mijn zo dierbare fysiotherapeut een gunstig resultaat opleveren, mits ik niet overdrijf (overdrive), maarrrrrrrrrrrrrr……dat is altijd op maandag en donderdag aan het einde van de middag en dan is bij mij de man met de hamer vaak al langs geweest. Ik merkte dat ik dat dus ging vermijden en dat is niet goed. Zittende spieroefeningen doe ik nog wel, in mijn rolstoel wanneer ik de honden uitlaat.
In Corona-tijd heb je ineens veel meer tijd om na te denken (lijkt het wel) en ik wilde dus een oplossing gaan bedenken. Eerst dacht ik nog aan een loopband in huis dan kan ik lopen wanneer ik wil, maar ik weet niet of jullie zo’n ding al eens goed bekeken hebben, dit neemt echt wel veel plaats in gebruik en ze zijn ook niet bepaald mooi te noemen, zijn ze wel mooi dan zijn ze onbetaalbaar. Althans van dat geld kon ik ineens veel leukere dingen bedenken. Toen zag ik een loopband die je onder de bank of onder je bed kunt schuiven en dacht “Dat is nog eens handig”, afijn ik mijn zinnen daarop gezet en zat al te dromen van mijn vakantiegeld want dan kon ik dat handige ding kopen en zou ik elke keer thuis gaan wandelen. Maar omdat je zoveel tijd hebt om na te denken momenteel, kwam ik ook op allerlei bezwaren: altijd binnen, ga ik dat ding ook echt ergens onderschuiven of staat hij ergens waar ik er steeds over struikel, WAAR ga ik dit ding zetten en wandelen binnen is ook wel saai. Niet getreurd al snel vond ik een ander trainingsapparaat en wel een ligfiets, hier kon je zelfs je mobiel, tablet oid op aansluiten en ze hadden verzonnen dat wanneer je lid werd van een community dan kon je ook samen fietsen, visueel dan he. Hier ben ik echter al snel vanaf gestapt omdat dit helemaal een groot ding is, ook nog eens erg prijzig en het blijft binnen en niet buiten. Ik zit al zoveel binnen. Corona of niet.
Ik ben in gedachten terug in de tijd gegaan, een soort van Back to the future, want door terug te denken kon ik ook weer toekomstgericht denken. Het laatste dat ik echt nog kon was steppen. Ik kon niet meer van de parking naar mijn werkplek lopen, dat was namelijk een flinke tippel (werkte in het Erasmus dus dan weet je het wel), maar deed dit altijd op zo’n klein vouwbaar stepje en dat was eigenlijk hartstikke leuk. Op die manier kwam ik weer terug op mogelijkheden om toch ook buiten in beweging te blijven, de step!
Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik daar dan ‘onderzoek’ naar doe, want in 10 jaar is er veel veranderd. Zou ik harde of luchtbanden nemen, groot of klein, vering of geen vering en wel of geen handrem. Uiteindelijk was mijn keuze gemaakt en had ik een aantal steppen gevonden varierend in prijs dat dan weer wel. Want laten we eerlijk zijn hoe meer geld je hebt hoe groter de keuze wordt. Deze step heeft vering op het stuur en op de plank, harde banden (want wat doe ik elke keer met een lekke band?), wel grotere wielen en is opvouwbaar en niet te zwaar. Ik kan hem dus ook makkelijk meenemen. Overigens heb ik tegelijkertijd even onderzoek gedaan naar elektrische steppen en dat is nog wel een dingetje. Dus voor je deze aan wilt schaffen kijk dan wel even naar de regelgeving in Nederland, want niet alle steppen zijn goedgekeurd door RDW, vaak is het dragen van een helm verplicht, mogen ze niet harder dan 25 km/uur (wat overigens erg hard is op zo’n klein ding), dien je deze te verzekeren en doe je dit niet dan krijg je een boete en wordt de step in beslag genomen. Wat wel een optie is, is een step met trap/step-ondersteuning, dat is vergelijkbaar met een elektrische fiets. Voor mij betekende dit een escape, wanneer gewoon steppen niet meer mogelijk zou worden in de toekomst dan liggen daar nog kansen. Namelijk nog steeds zelf in beweging blijven maar dan met een beetje hulp van de techniek. Dat was onderdeel van doelen stellen: begin ergens aan dat haalbaar is ook in de toekomst, vandaar de escape naar trapondersteuning opgezocht.
Inmiddels ben ik al een paar keer op pad geweest, eerste rondje was beetje onwennig en niet te groot want ik wil geen blessures (en ook weer thuis kunnen komen) en de rustperiode was een week (niet omdat het perse nodig was, maar omdat ik echt niet wil overbelasten). De 2e keer was het rondje groter, maar nog wel een week rust. Inmiddels zijn rondje 3 en 4 geweest met 3-4 dagen pauze/rust en bouw ik een consequenter schema op mbt interval en wisselen van been, je moet immers beide benen gebruiken. Nog steeds luister ik heel erg goed naar mijn lijf en dan vooral de zo gevreesde anserinuspezen, want wanneer die weer gaan tegenwerken ben ik weer langere tijd uit de running/stepping. Overigens heb ik ook een alternatief om thuis in beweging te blijven mocht het slecht weer zijn, dat is wel iets om niet te vergeten.
Wat ik belangrijk vind is, dat de doelen die je stelt haalbaar zijn. Maak ze liever te klein dan te groot anders gaat de lol er weer snel af. Je moet wel het gevoel hebben dat je iets ‘gedaan’ hebt, maar zodanig dat je dit dus de volgende keer ook weer kunt doen. Dan komen we bij lol, de fun-factor moet echt wel aanwezig zijn. Je moet het leuk vinden en enthousiast zijn en blijven. Dit bereik je weer door niet te hard van stapel te lopen. Zodra je merkt dat je spieren beginnen tegen te sputteren (pijn, zwakte, instabiliteit) stoppen!! Je kunt je dag niet hebben, de temperatuur kan anders zijn, verkoudheid, etc. Niet denken ik moet vandaag mijn doel halen. Je doel is actief blijven.
Het hoofddoel is FUN en ZO MIN MOGELIJK BLESSURES.
Noot: Ik besef mij terdege dat dit niet voor iedereen weg gelegd is, maar probeer in mogelijkheden te denken, zoek iets dat echt bij jou en jouw situatie past, overleg eventueel met je fysiotherapeut en je glas moet halfvol zijn ;-).
HAVE FUN